ته ته سال

ای واژه خجسته آزادی با این همه خطا با این همه شکست که ماراست ایا به عمر من تو تولد خواهی یافت ؟ خواهی شکفت ای گل پنهان خواهی نشست ایا روزی به شعر من ؟ ایا تو پا به پای فرزندانم رشد خواهی داشت ؟ ای دانه نهفته ایا درخت تو روزی در این کویر به ما چتر می زند ؟ گفتم دگر به غم ندهم دل ولی دریغ غم با تمام دلبریش می برد دلم فریاد ای رفیقان فریاد مردم ز تنگ حوصلگی ها دلم گرفت

ای واژه خجسته آزادی با این همه خطا با این همه شکست که ماراست ایا به عمر من تو تولد خواهی یافت ؟ خواهی شکفت ای گل پنهان خواهی نشست ایا روزی به شعر من ؟ ایا تو پا به پای فرزندانم رشد خواهی داشت ؟ ای دانه نهفته ایا درخت تو روزی در این کویر به ما چتر می زند ؟ گفتم دگر به غم ندهم دل ولی دریغ غم با تمام دلبریش می برد دلم فریاد ای رفیقان فریاد مردم ز تنگ حوصلگی ها دلم گرفت (سیاوش کسرایی)

ادما هم ته دارن خیلی از ما ها به ته رسیدیم ما جسمیم که متحرک راه میره با روحای خالی

من و باران و خیابان‌های شهر چه قدم‌زنانِ عاشقانه‌ای! بــ [گل]ــــــــ[گل] ـــروزم[گل][لبخند][پلک]

دایی جون چرا کم ژیدایی ؟ اصلا سر به وبلاگت میزنی؟

آپم بیا...

آخر هرچیزی خوبه اگه خوب نشد هنوز آخرش نشده صبر کن چارلی چاپلین

سلام وبلاگ شماهم ته داره چون اخرشه

سلام دایی جون حوصلمون سر رفت کجایی پس!؟ ده روز مهر گردن افسانه است و افسون نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا

چرا؟همه چی ته داره مثل ته مداد یا ته چاه یا نه عمر.